Η δεύτερη σκέψη κατοικεί εκεί που δε μπορεί να την ανιχνεύσει κανείς· γι' αυτό ξεπηδά σχεδόν ανεπαίσθητα απ' τις σχισμές του επιθυμητού. Η δεύτερη σκέψη λατρεύει ηδονιστικά να επαναστατεί κατά της διαταραγμένης πρώτης, την οποία ακολουθεί. Η δεύτερη σκέψη πασχίζει να διασώσει ακόμα και τη συνειδητή απάθεια και να την επαναφέρει στο πρώτο της μέγεθος. Η δεύτερη σκέψη παρασύρει, επειδή εμφανίζεται ως σημάδι ωριμότητας ή στη χειρότερη περίπτωση επειδή αποτελεί έναν από τους κρίκους μιας μεγάλης σειράς αλυσιδωτών αποφάσεων. Η δεύτερη σκέψη είναι η πρώτη σελίδα μετά από μια σπασμωδική κίνηση· το φρένο μιας παρόρμησης. Η δεύτερη σκέψη ίσως να μαρτυρά την ανάγκη του επαναπροσδιορισμού, σαν ένας επανέλεγχος σωτήριος για να αποφέρει τα επιδιωκόμενα. Ίσως όμως και να μη σημαίνει κάτι. Ίσως να είναι σοφά μελετημένο το αντανακλαστικό αυτό που βιάζεται να την απωθήσει. Πάντως -παρ' όλες τις νοητικές υπεκφυγές- το σίγουρο είναι πως εκείνο που την γέννησε είναι και το μόνο που μπορεί να την κάνει να σωπάσει για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου