Η ζωή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι σκληρή και γεμάτη μάχες. Οι -κατά πολύ λιγότερες- στιγμές απόλυτης ξεγνοιασιάς κι ανεμελιάς πάντοτε δίνουν τη σκυτάλη σ' εκείνες που περιέχουν το ενδεχόμενο της μάχης. Κι όταν αυτό το ενδεχόμενο παγιώνεται σε μιαν αναντίρρητη πραγματικότητα αρχίζουν τα δύσκολα. Τι κάνεις λοιπόν τότε;
Στους ανθρώπους μας αρέσει πολύ να φλυαρούμε σχετικά με την απλότητα ή συνθετότητα της ζωής. Αφού την πλαισιώσαμε αρχικά με ό, τι είχαμε πρόχειρο εκείνη την περίοδο, στη συνέχεια πήραμε -αφελώς- την εικόνα που σχηματίστηκε σα δεδομένη. Και δεν προβλέψαμε ότι η εικόνα αυτή θ' αποκτούσε μεγαλύτερες διαστάσεις κι επιπλέον πως θ' άρχιζε σιγά-σιγά να μας μπερδεύει με τις αλλοπρόσαλλες εναλλαγές της. Οι άνθρωποι που περπατούν σκυφτοί στους δρόμους δεν είναι τίποτα παραπάνω από το αποτέλεσμα αυτής της σύγχυσης. Αδυνατούν να προσαρμοστούν στην ολοκαίνουρια συνθήκη, αφού τα πάντα πια έχουν αλλάξει· Τα πρόσωπα, οι διαθέσεις, τα σχέδια, τα όνειρα, οι ιδέες, ο προσανατολισμός.
Και μέσα σ' αυτό το πλαίσιο προέκυψαν νέες μάχες· νέοι εχθροί έκαναν την εμφάνισή τους: πολεμοχαρείς κι αδίστακτοι, που έκαναν σκοπό τις ζωής τους να σε κερδίσουν·μια νίκη για τη νίκη όμως, μιας και δε θα αποκόμιζαν απ' αυτήν κανένα ιδιαίτερο όφελος, κι ούτε φυσικά τους ένοιαζε να νικηθούν έστω μια φορά. Επειδή όμως είναι εγωιστές και άπληστοι, δεν αρκούνται με τίποτα λιγότερο. Κι οι πολλοί ήταν απροετοίμαστοι για κάτι τέτοιο.
Ανάμεσά τους όμως κυκλοφορούσαν και μερικοί που σαν άλλοι χαμαιλέοντες κατάφεραν να γίνουν ένα με το νέο κλίμα και δε δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα όταν χρειάστηκε να έρθουν αντιμέτωποι με την άλλη πλευρά. Κι όμως, όσο άτρωτους κι αν θεωρούσαν εαυτούς, δεν κατάφεραν να τερματίσουν νικητές όλες τις φορές. Κι αυτό γιατί ένας εσφαλμένος υπολογισμός των συνθηκών, μια υπέρβαση των δυνατοτήτων ή μια παλιομοδίτικη προσέγγιση του αντιπάλου απέτρεψαν την αίσια έκβαση της μάχης γι' αυτούς. Και ξύπνησαν σε μια νέα πραγματικότητα· με την οποία όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι να παλέψουμε. Ο καθένας με τα δικά του μέσα. Κι οι αντίπαλοι εκεί·να σε προκαλούν με απανωτά χτυπήματα, για να σε οδηγήσουν στην αρένα, για μια ακόμη μάχη.
Μα εσύ έχεις μια ανάγκη: την Αγάπη. Και αυτή είναι η ασπίδα σου, αυτή σε προστατεύει απ' τις μάχες, αυτή σου κρύβει την ασχήμια του κόσμου, αυτή σου επιτρέπει να φτάσεις ασφαλής στον προορισμό σου. Πάνω της στηρίζεις τις ελπίδες σου, πάνω της κοιμάσαι και ξυπνάς και ονειρεύεσαι και παραδέχεσαι πως κάθε μάχη που αποτυπώνεται μέσα σου είναι μοναδική.
Κι έτσι περνούν τα χρόνια κι εδώ πέρα έγιναν κιόλας πέντε. Περίεργο συναίσθημα, που διατηρεί ωστόσο αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της πρώτης εμπειρίας: Θάρρος, υπερηφάνεια, σεβασμός, αξιοπρέπεια. Λίγες λέξεις για να περιγράψουν μια σαρωτική διαδρομή. Στέρεα σκαλοπάτια σε μιαν ανάβαση που τη δυσχέραναν εκατοντάδες μάχες: με τον εαυτό αλλά και με τους άλλους·μα που συνεχίζει την πορεία της και υποδέχεται με ενθουσιασμό μια νέα εποχή που είναι ήδη εδώ. Και που ήρθε για να μείνει.
Στους ανθρώπους μας αρέσει πολύ να φλυαρούμε σχετικά με την απλότητα ή συνθετότητα της ζωής. Αφού την πλαισιώσαμε αρχικά με ό, τι είχαμε πρόχειρο εκείνη την περίοδο, στη συνέχεια πήραμε -αφελώς- την εικόνα που σχηματίστηκε σα δεδομένη. Και δεν προβλέψαμε ότι η εικόνα αυτή θ' αποκτούσε μεγαλύτερες διαστάσεις κι επιπλέον πως θ' άρχιζε σιγά-σιγά να μας μπερδεύει με τις αλλοπρόσαλλες εναλλαγές της. Οι άνθρωποι που περπατούν σκυφτοί στους δρόμους δεν είναι τίποτα παραπάνω από το αποτέλεσμα αυτής της σύγχυσης. Αδυνατούν να προσαρμοστούν στην ολοκαίνουρια συνθήκη, αφού τα πάντα πια έχουν αλλάξει· Τα πρόσωπα, οι διαθέσεις, τα σχέδια, τα όνειρα, οι ιδέες, ο προσανατολισμός.
Και μέσα σ' αυτό το πλαίσιο προέκυψαν νέες μάχες· νέοι εχθροί έκαναν την εμφάνισή τους: πολεμοχαρείς κι αδίστακτοι, που έκαναν σκοπό τις ζωής τους να σε κερδίσουν·μια νίκη για τη νίκη όμως, μιας και δε θα αποκόμιζαν απ' αυτήν κανένα ιδιαίτερο όφελος, κι ούτε φυσικά τους ένοιαζε να νικηθούν έστω μια φορά. Επειδή όμως είναι εγωιστές και άπληστοι, δεν αρκούνται με τίποτα λιγότερο. Κι οι πολλοί ήταν απροετοίμαστοι για κάτι τέτοιο.
Ανάμεσά τους όμως κυκλοφορούσαν και μερικοί που σαν άλλοι χαμαιλέοντες κατάφεραν να γίνουν ένα με το νέο κλίμα και δε δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα όταν χρειάστηκε να έρθουν αντιμέτωποι με την άλλη πλευρά. Κι όμως, όσο άτρωτους κι αν θεωρούσαν εαυτούς, δεν κατάφεραν να τερματίσουν νικητές όλες τις φορές. Κι αυτό γιατί ένας εσφαλμένος υπολογισμός των συνθηκών, μια υπέρβαση των δυνατοτήτων ή μια παλιομοδίτικη προσέγγιση του αντιπάλου απέτρεψαν την αίσια έκβαση της μάχης γι' αυτούς. Και ξύπνησαν σε μια νέα πραγματικότητα· με την οποία όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι να παλέψουμε. Ο καθένας με τα δικά του μέσα. Κι οι αντίπαλοι εκεί·να σε προκαλούν με απανωτά χτυπήματα, για να σε οδηγήσουν στην αρένα, για μια ακόμη μάχη.
Μα εσύ έχεις μια ανάγκη: την Αγάπη. Και αυτή είναι η ασπίδα σου, αυτή σε προστατεύει απ' τις μάχες, αυτή σου κρύβει την ασχήμια του κόσμου, αυτή σου επιτρέπει να φτάσεις ασφαλής στον προορισμό σου. Πάνω της στηρίζεις τις ελπίδες σου, πάνω της κοιμάσαι και ξυπνάς και ονειρεύεσαι και παραδέχεσαι πως κάθε μάχη που αποτυπώνεται μέσα σου είναι μοναδική.
Κι έτσι περνούν τα χρόνια κι εδώ πέρα έγιναν κιόλας πέντε. Περίεργο συναίσθημα, που διατηρεί ωστόσο αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της πρώτης εμπειρίας: Θάρρος, υπερηφάνεια, σεβασμός, αξιοπρέπεια. Λίγες λέξεις για να περιγράψουν μια σαρωτική διαδρομή. Στέρεα σκαλοπάτια σε μιαν ανάβαση που τη δυσχέραναν εκατοντάδες μάχες: με τον εαυτό αλλά και με τους άλλους·μα που συνεχίζει την πορεία της και υποδέχεται με ενθουσιασμό μια νέα εποχή που είναι ήδη εδώ. Και που ήρθε για να μείνει.
