Ένα βράδυ μόλις σκοτινιάσει, η καρδιά θα μπει με δειλό κι ανήσυχο βήμα σ' έναν κόσμο, του οποίου την ύπαρξη δε γνωρίζει μα κατά κάποιο τρόπο διαισθάνεται. Κάποια απ΄ τα μέρη που θα πρωτοεπισκεφθεί είναι για τους άλλους γνωστά και χιλιοειδωμένα: Ένας βιαστικός χαιρετισμός, μια αυθόρμητη αγκαλιά, φιγούρες ομιλούσες, μερικές σωπαίνουσες και εκατοντάδες υποσχέσεις. Εσύ αντανακλαστικά προσπαθείς να την προστατεύσεις από τη σκληρότητα αυτού του κόσμου γιατί είναι εύθραυστη. Υπερβολικά πολύ. Τόσο που κινδυνεύεις να κάνεις ό, τι σου ζητήσει για να μη σπάσει.
Τότε μπαίνει στο παιχνίδι κι ο λογικός νους, για να υπαγορεύσει, με υποδειγματική τόλμη και επιβλητικότητα, βαρετά ηθικιστικά κλισέ περί αξιοπρέπειας κι εγωισμού, ενώ αυτό που αληθινά επιδιώκει, είναι να παραπλανήσει το σώμα ή τουλάχιστον να το απασχολήσει με ανιαρά κι ανούσια ζητήματα, λίγο πριν η καρδιά ηγηθεί αυτού και πάλι. Εκείνη είναι που σε καθοδηγεί στη δημιουργία της αρχής και στην προσμονή της συνέχειας.
Χωρίς θάρρος όμως δεν περιμένεις και πολλά. Έτσι το ψάχνεις οπουδήποτε. Μερικές φορές θα το βρεις στο γυαλί κάποιου μεθυσμένου ποτηριού. Σπανιότερα, παίρνει τη μορφή μιας αόριστης έγκρισης, ανύποπτης και λυτρωτικής. Με το που τραβήξεις τη σκανδάλη η απροθυμία μεταμορφώνεται σε γενναιότητα κι η καρδιά σε βλέπει από μια γωνιά κλείνοντας σου το μάτι. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Σε μια στιγμή, καταλαβαίνεις γιατί την είχε προκαταλάβει ο φόβος. Φοβόταν το άγνωστο. Γιατί το άγνωστο της ήταν ξένο. Ήταν χώμα απάτητο. Εκείνο όμως που δεν είχε σκεφτεί μέχρι τότε, ήταν πως ποτέ δεν επέτρεψε στο άγνωστο να γίνει ένα σαγηνευτικό μέλλον. Αντίθετα, το εχθρευόταν με μανία, γιατί μέσα του έβλεπε γιγαντωμένη την πιθανότητα της αποτυχίας· κι η πιθανότητα αυτή καραδοκούσε ήδη σε κάθε της προσπάθεια. Την έβρισκε οπουδήποτε κι αν έστρεφε το βλέμμα. Κι αυτό την τρόμαζε.
Κι όμως, μέσα από αυτή την εμπειρική βόλτα θ' ανακαλύψει ότι τολμά να μη φοβάται· ότι καταδέχεται να εμπιστευτεί και να την εμπιστευτούν· ότι τελικά καταφέρνει να κερδίσει το σεβασμό των άλλων· και κάθε φορά που θα μιλάει -για οτιδήποτε- να την κοιτούν με προσοχή κι ενδιαφέρον κι όχι με καχυποψία. Γιατί μέσα της θα βρίσκουν τα σημάδια της δικής τους ζωής.
Χωρίς θάρρος όμως δεν περιμένεις και πολλά. Έτσι το ψάχνεις οπουδήποτε. Μερικές φορές θα το βρεις στο γυαλί κάποιου μεθυσμένου ποτηριού. Σπανιότερα, παίρνει τη μορφή μιας αόριστης έγκρισης, ανύποπτης και λυτρωτικής. Με το που τραβήξεις τη σκανδάλη η απροθυμία μεταμορφώνεται σε γενναιότητα κι η καρδιά σε βλέπει από μια γωνιά κλείνοντας σου το μάτι. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Σε μια στιγμή, καταλαβαίνεις γιατί την είχε προκαταλάβει ο φόβος. Φοβόταν το άγνωστο. Γιατί το άγνωστο της ήταν ξένο. Ήταν χώμα απάτητο. Εκείνο όμως που δεν είχε σκεφτεί μέχρι τότε, ήταν πως ποτέ δεν επέτρεψε στο άγνωστο να γίνει ένα σαγηνευτικό μέλλον. Αντίθετα, το εχθρευόταν με μανία, γιατί μέσα του έβλεπε γιγαντωμένη την πιθανότητα της αποτυχίας· κι η πιθανότητα αυτή καραδοκούσε ήδη σε κάθε της προσπάθεια. Την έβρισκε οπουδήποτε κι αν έστρεφε το βλέμμα. Κι αυτό την τρόμαζε.
Κι όμως, μέσα από αυτή την εμπειρική βόλτα θ' ανακαλύψει ότι τολμά να μη φοβάται· ότι καταδέχεται να εμπιστευτεί και να την εμπιστευτούν· ότι τελικά καταφέρνει να κερδίσει το σεβασμό των άλλων· και κάθε φορά που θα μιλάει -για οτιδήποτε- να την κοιτούν με προσοχή κι ενδιαφέρον κι όχι με καχυποψία. Γιατί μέσα της θα βρίσκουν τα σημάδια της δικής τους ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου