Εποχή μεταβάσεων. Ώρα για ωραίες διαδρομές δηλαδή. Απ' αυτές που γεννιούνται από μια αόριστη μα τόσο εντυπωσιακή αποφασιστικότητα. Ακόμη κι αν άργησαν πολύ να κανονιστούν. Δε πειράζει όμως. Καθόλου. Το θέμα είναι η απόφαση να είναι οριστική, η θέση σου αμετακίνητη. Κανένα πισωγύρισμα καταναγκαστικών τύψεων. Καμιά παραχώρηση σε φτηνές αναλωτικές στιγμές. Καμιά υπεκφυγή.
Και μόνο το αίσθημα αρκεί. Ότι σφραγίζεται η απόφαση και κλείνουν κύκλοι πολλοί πίσω σου. Και κρατάς αυτές τις εικόνες, σαν αναμνήσεις ενός παρελθόντος που σ' έχει οδηγήσει σιγά-σιγά στον εαυτό σου. Μια εποχή που παίρνει τη θέση που της αναλογεί -όπως και τόσες άλλες άλλωστε. Και που δε έχει την ικανότητα να επηρεάζει καμία κατάσταση παροντική. Και λυπάσαι που δεν ήταν τόσο σημαντική για να της αφιερώσεις κάτι παραπάνω. Και που την άφησες να γίνει κομμάτι στης ζωής σου. Είναι όμως νόμος της φύσης, όταν κάτι μένει για πολύ καιρό ανενεργό, δεν αργεί να χαθεί απ' το προσκήνιο. Αθόρυβα. Χωρίς πρόβες και ανώφελες τυπικότητες.
Η μετακίνηση απαιτεί πάντα θάρρος για το επερχόμενο, μα ποτέ για το προηγούμενο. Στο μετά μετριούνται οι αντοχές της νέας εποχής. Αυτής που σου αναθέτει μια αποστολή καινούρια, ορίζοντας σου το πεδίο δράσης. Που απαγορεύει τις παλινδρομήσεις. Που ενθαρρύνει τις καταβυθίσεις κι ακόμα περισσότερο τις αναδύσεις. Το μόνο που έχεις να κάνεις εσύ είναι να μείνεις πιστός στο στόχο σου.
Κι οι ημέρες θα κυλούν με μια πρωτόγνωρη άνεση, τώρα που έχεις λάβει τις απαραίτητες αποστάσεις από τη Φθορά. Μακριά της όλα ήδη μοιάζουν ξεχωριστά. Τα πρόσωπα, οι μυρωδιές, οι τόποι, οι μουσικές, τα βλέμματα, τα χρώματα. Όλα έρχονται όλο και πιο κοντά. Όσο εσύ απομακρύνεσαι απ' τη Φθορά, τόσο εκείνα μεγαλώνουν.
Απόσταση Ασφαλείας. Κατά κυριολεξία. Αφού πράγματι, μονάχα μέσα σε μια τέτοια περιοχή νιώθεις προστατευμένος. Εκεί, όπου έχεις τα δικά σου όπλα για να την υπερασπιστείς και να μην επιτρέψεις σε κανέναν να την παραβιάσει. Εκεί που κατασκευάζεις μόνος σου τα σύνορα. Και επιλέγεις τους συμμάχους σου. Και κάνεις νέους εχθρούς -γιατί έτσι πάει το παιχνίδι. Και γιορτάζεις αυτή τη νέα και πολλά υποσχόμενη συμφωνία που ανυπομονείς να δεις μπροστά σου να παίρνει σάρκα και οστά.
Και μόνο το αίσθημα αρκεί. Ότι σφραγίζεται η απόφαση και κλείνουν κύκλοι πολλοί πίσω σου. Και κρατάς αυτές τις εικόνες, σαν αναμνήσεις ενός παρελθόντος που σ' έχει οδηγήσει σιγά-σιγά στον εαυτό σου. Μια εποχή που παίρνει τη θέση που της αναλογεί -όπως και τόσες άλλες άλλωστε. Και που δε έχει την ικανότητα να επηρεάζει καμία κατάσταση παροντική. Και λυπάσαι που δεν ήταν τόσο σημαντική για να της αφιερώσεις κάτι παραπάνω. Και που την άφησες να γίνει κομμάτι στης ζωής σου. Είναι όμως νόμος της φύσης, όταν κάτι μένει για πολύ καιρό ανενεργό, δεν αργεί να χαθεί απ' το προσκήνιο. Αθόρυβα. Χωρίς πρόβες και ανώφελες τυπικότητες.
Η μετακίνηση απαιτεί πάντα θάρρος για το επερχόμενο, μα ποτέ για το προηγούμενο. Στο μετά μετριούνται οι αντοχές της νέας εποχής. Αυτής που σου αναθέτει μια αποστολή καινούρια, ορίζοντας σου το πεδίο δράσης. Που απαγορεύει τις παλινδρομήσεις. Που ενθαρρύνει τις καταβυθίσεις κι ακόμα περισσότερο τις αναδύσεις. Το μόνο που έχεις να κάνεις εσύ είναι να μείνεις πιστός στο στόχο σου.
Κι οι ημέρες θα κυλούν με μια πρωτόγνωρη άνεση, τώρα που έχεις λάβει τις απαραίτητες αποστάσεις από τη Φθορά. Μακριά της όλα ήδη μοιάζουν ξεχωριστά. Τα πρόσωπα, οι μυρωδιές, οι τόποι, οι μουσικές, τα βλέμματα, τα χρώματα. Όλα έρχονται όλο και πιο κοντά. Όσο εσύ απομακρύνεσαι απ' τη Φθορά, τόσο εκείνα μεγαλώνουν.
Απόσταση Ασφαλείας. Κατά κυριολεξία. Αφού πράγματι, μονάχα μέσα σε μια τέτοια περιοχή νιώθεις προστατευμένος. Εκεί, όπου έχεις τα δικά σου όπλα για να την υπερασπιστείς και να μην επιτρέψεις σε κανέναν να την παραβιάσει. Εκεί που κατασκευάζεις μόνος σου τα σύνορα. Και επιλέγεις τους συμμάχους σου. Και κάνεις νέους εχθρούς -γιατί έτσι πάει το παιχνίδι. Και γιορτάζεις αυτή τη νέα και πολλά υποσχόμενη συμφωνία που ανυπομονείς να δεις μπροστά σου να παίρνει σάρκα και οστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου