The Artist

  To The Artist του Michel Hazanavicius είναι αφοπλιστικά συγκινητικό επειδή καταφέρνει χωρίς εκθαμβωτικές περιττότητες και άστοχα αφηγηματικά γεμίσματα αλλά με αμεσότητα και τρυφερότητα να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα αντίφαση: να αποτελεί έναν μεγαλοπρεπή ύμνο στην απλότητα μιας απ' τις πρώτες κινηματογραφικές περιόδους. Σ' αυτή την αντίφαση έγκειται κι η σπουδαιότητά της. To The Artist είναι ένα συνεπέστατο homage στη χρυσή εποχή του βωβού σινεμά, χωρίς σεναριακές ακροβασίες ή εκπλήξεις, μα με εξαιρετική αίσθηση του μέτρου και προσεκτική εκμετάλλευση των αποχρώσεων που γεννάει κάθε αδιόρατη κίνηση του σώματος ή έκφραση του προσώπου. 

  Αυτό που τη διακρίνει από τις υπόλοιπες ταινίες της σύγχρονης παραγωγής είναι η αναμφισβήτητη μοναδικότητά της. Κι αυτό γιατί, στην εποχή που το σινεμά αναζητά εναγωνίως την αποδοχή, κινούμενο ανάμεσα στον ρηχό εντυπωσιασμό και την βεβιασμένη πρωτοπορία, το the Artιst τολμά να αναμετρηθεί μ' ένα κοινό που τα έχει δοκιμάσει όλα, καθώς και με όρους και κανόνες που οι εταιρίες, τα μέσα και οι εκάστοτε συνθήκες επιβάλλουν και να γίνει έτσι η αριστουργηματική καταγραφή μιας εποχής μεταβάσεων, που διακηρύσσει την αυθεντικότητα και την επιστροφή στην ουσία.

  Η πλοκή περιστρέφεται γύρω απ' τη σταδιακή καταξίωση μιας νεαρής ηθοποιού σε βάρος ενός πετυχημένου- μα πεισματικά αρνούμενου να συμβαδίσει με την εποχή του -αστέρα του σινεμά. Η άρνηση του θα τον φέρει αντιμέτωπο με μια σειρά προκλήσεων, ικανοποιήσεων κι απογοητεύεσεων. Με τον ίδιο τρόπο, η ερωτική ιστορία θα υποστεί αλλεπάλληλα χτυπήματα εγωισμού κι αδιαφορίας καθώς οι κεντρικοί ήρωες προσπαθούν μάταια να διατηρήσουν μια στρεβλή αίσθηση αξιοπρέπειας.
  Ο υπέροχα ασυμβίβαστος George Valentin, τον οποίο χειρίζεται με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα ο Jean Dujardin, θα μπει στην  διαδικασία να προβληματιστεί πάνω στις προτεραιότητες της ζωής του και στους τρόπους που αυτές θα τον οδηγήσουν στην ευτυχία. Άλλοτε, θα αναλογιστεί πόσες ευκαιρίες πέρασαν από δίπλα του και πήγαν χαμένες, σωματοποιώντας την ανυποχωρητικότητα και στη συνέχεια την πικρία της επίγνωσης και όλα αυτά για να καταλήξει να εκπλαγεί από όλα όσα βλέπει ότι τον περιμένουν αν αφήσει τον εαυτό του να πιστέψει στο καινούριο.

  Πλησιάζοντας το καλοπροαίρετα κι απροκατάληπτα θα του φανερώσει μια πτυχή του εαυτού του που ντρεπόταν να αποκαλύψει ή που ακόμα κι αυτός δεν είχε συλλάβει μέχρι τότε. Έτσι, όταν θα χτυπήσει μια κλακέτα και δοθεί το σήμα "πάμε πλάνο" αυτό που θα συνεχίζεται θα είναι η ζωή όπως την ανακαλύπτουν οι ήρωες της: αναπάντεχα εκπληρωτική και ανανεωτική. Γυρισμένη σε ευαίσθητο φιλμ και προβαλλόμενη δωρεάν στις αίθουσες του κόσμου.