Λίγο πιο πάνω, με βλέπω να κοιτάζω με άδειο βλέμμα, χιλιάδες πόδια να σείουν το τσιμεντένιο δάπεδο και μετά να χωρίζουν και να φτάνουν στον ουρανό.
Κάπου εκεί κάναμε και το πρώτο μας τσιγάρο. Με δανεικό αναπτήρα, κρυφά κι ενοχικά αποτολμήσαμε να γευτούμε κι εμείς το νέκταρ.
Δεν έχω τίποτα άλλο μες στην τσάντα μου, εκτός από εσένα που λιώνω για πάρτη σου, κι ας μη σε ξέρω ακόμα.
Για την ώρα προετοιμάζομαι για τις εξετάσεις, επαναλαμβάνω ότι μας μάθανε. Κανείς τους όμως δεν μας έμαθε, ούτε μας προετοίμασε γι' αυτό που υπερβαίνει κι εμάς τους ίδιους.
Βάζω ένα cd στο φορητό. Στις φωνές διακρίνω μια καταιγιστική μελαγχολία, μια επιτακτική ανάγκη διαφυγής. Μοιάζει με καυτή λάβα που πέφτει σιγά-σιγά πάνω σε ένα τεράστιο παγόβουνο. Πως πέρασε έτσι η ώρα, πως πέρασαν έτσι τα καλοκαίρια. Άραγε ο χρόνος υπάρχει μόνο όταν τον σκεφτόμαστε ή είναι εκείνος που επιβάλλει την ίδια την εγρήγορση της σκέψης;
Για την ώρα όλα αυτά δεν είναι παρά έτη φωτός μακριά μας. Το εφηβικό μας μυαλό δεν ταλαιπωρείται ακόμα απ'τη συνθετότητα της ζωής. Αντιθέτως, η ημερήσια διάταξη περιλαμβάνει μελοδραματικά ξεσπάσματα, καταπιεσμένες επιθυμίες και άσπονδες αντιπαραθέσεις.
Χαμογελώ γιατί με αφήνεις να προσπαθήσω να σε καταλάβω, να μπω στον πυρήνα της ύπαρξής σου, να δω πιο καθαρά για ποιον λόγο έκλαιγες ή ούρλιαζες απο χαρά και σήκωνες τον κόσμο. Και όλα τα χρώματα ανάμεσα. Κάθε φορά που θα καθόμαστε στα σκαλάκια, θα 'ναι λες σαν την πρώτη φορά, όλα θα μοιάζουν καινούρια.